Welkom op de website van Martijn Schok |
![]() |
|
||
* Mijn eerste muzikale invloeden (vanaf +/- 1989) waren de originele opnamen van de Amerikaanse boogie woogie pioniers Albert Ammons, Pete Johnson en Meade Lux Lewis. Vooral het swingende en krachtige solo spel van Ammons boeide mij enorm. Pas jaren later werd ik me ervan bewust dat zijn opnamen net zo veel mooie nuances en subtiliteiten bezitten als pure kracht. Ik vind Albert Ammons nog steeds de grootste boogie woogie pianist aller tijden. Met als absolute hoogtepunt zijn eigen compositie Boogie Woogie Stomp. |
![]() Albert Ammons |
|
* Ik ontdekte steeds meer pianisten uit de ontstaansperiode van de boogie woogie, en verzamelde materiaal van Clarence 'Pinetop' Smith, Jimmy Yancey, Cripple Clarence Lofton, Cow Cow Davenport, Big Maceo Merriweather, Montana Taylor en andere meer obscure pianisten die soms maar enkele songs hebben opgenomen. Zelfs nu nog ben ik geïntrigeerd door hun composities, waarvan sommige passages echt onnavolgbaar zijn. Luister maar eens naar de train boogie 'Number 29' van Wesley Wallace, of de grappige 'Head Rag Hop' van Romeo Nelson. Dergelijke nummers geven een goed beeld van hoe divers de boogie was in de early days van deze piano stijl. Een grote en kleurrijke bron van inspiratie voor nieuwe nummers. Zo vormde Number 29 de inspiratie voor het componeren van het titelstuk van mijn cd 'Trainride'. |
![]() Jimmy Yancey |
|
* Al snel hoorde ik opnamen van de in Nederland wonende Amerikaanse pianist Little Willie Littlefield. Ik heb het voorrecht gehad veel van zijn optredens te hebben kunnen bijwonen. Ik was erg onder de indruk en zijn optredens waren keer op keer een grote bron van inspiratie. Littlefield's ongelooflijk krachtige en pompende linkerhandfiguren zijn werkelijk verbazingwekkend, evenals zijn subtiele en unieke bluessongs. In het jaar 2000 nam Littlefield afscheid van het publiek en trad niet meer op voor publiek. Gelukkig heb ik hem kunnen overhalen om, ondanks zijn afscheid, bij uitzondering exclusief op te treden tijdens mijn Internationale Boogie Woogie Festival Holland, in april 2004 en mei 2005. Sindsdien was Little Willie Littlefield vrijwel ieder jaar speciale gast en van het festival. Eind 2005 kondigde Littlefield zijn internationale comeback aan als solist, alsmede de nieuwe package show getiteld Little Willie Littlefield & the Martijn Schok Band. Een avondvullende show met Boogie Woogie, Blues, Rhythm 'n Blues en Jazz. Voor mij persoonlijk is het een geweldige ervaring om het podium te hebben kunnen delen met deze legende waar ik in mijn beginjaren zo vaak naar geluisterd heb en door geinspireerd ben. |
![]() Little Willie Littlefield |
|
* Mijn ontmoeting in Cincinnati in 2002 met de -toen 82 jarige- Amerikaanse boogie woogie en blues pianist Big Joe Duskin heeft een flinke indruk op mij gemaakt. Het was voor mijn gevoel de eerste keer dat ik (live) de echte low down blues hoorde. Wat een emotie en vooral: wat een stem. Dit deed mij meteen denken aan de vroege opnamen van bluesshouter Big Joe Turner en pianist Pete Johnson. Het was fantastisch om Roll 'Em Pete te kunnen spelen terwijl Big Joe Duskin dit nummer helemaal in stijl van 'the old days' zong. Het is in Amerika op een (live) CD uitgebracht. Van mijn ontmoeting met Duskin heb ik opgestoken dat pure blues piano haar eenvoud niet moet verliezen. Een fantastische ervaring, deze ontmoeting met de roots of the blues. |
![]() Martijn met Big Joe Duskin (Cincinatti USA, 2002) |
|
* In de zomer van 2002 stond ik in Amerika op het podium met vijftien andere -voornamelijk Amerikaanse- boogie woogie en blues pianisten. Veel van hen kende ik slechts van oude opnamen die ik in mijn beginperiode als boogie pianist grijs gedraaid heb. Bijvoorbeeld Mark Braun (alias Mr B) op zijn Oldie Blues LP "Detroit Special". Hij bleek Nederland goed te kennen en heeft een uitgebreide tour door Nederland gehad halverwege de jaren tachtig. Of de prachtige en krachtige opnamen van Bob Seeley (destijds persoonlijk bevriend met Meade Lux Lewis) en de authentieke en sfeervolle pianist Charlie Booty... Zoveel van mijn helden van destijds trof ik daar in levende lijve aan... Erg lekker en één groot feest om zo midden in de Amerikaanse boogie woogie scene te zitten, duetten met hen te spelen en te merken dat ze erg enthousiast zijn over hoe ik 'hun' Amerikaanse muziek vertolk. Inspirerend om dit mee te maken, en om te kunnen horen hoe de huidige Amerikaanse pianisten de boogie woogie interpreteren. Erg leerzaam. |
![]() l-r: Bob Seeley, Big Joe Duskin, Martijn Schok tijdens de festival afterparty in Cincinnati, 2002. |
|
|
||
* In mijn beginjaren luisterde ik regelmatig naar (verzamel) CD's van de vroege opnamen van Ramsey Lewis. Ik was vooral enthousiast over de nummers en groove in de stijl van The In Crowd. Omdat ik in die tijd vooral op boogie woogie en blues was gefocussed, begon ik er niet aan om in die stijl te gaan proberen te spelen. Het was toch echt wat anders dan de techniek van bijvoorbeeld een boogie linkerhand. Het was denk ik in 2018 dat bassist Hans Ruigrok in een opname studio tegen me zei: zullen we eens wat van Ramsey Lewis gaan doen? Met hulp van Hans ben ik me gaan verdiepen in die speelstijl (evenals in andere nummers in het genre dat vaak soul-jazz wordt genoemd). Ik ben onder de indruk van hoe Ramsey Lewis zo'n herkenbare en zeer typerende pianostijl heeft weten te ontwikkelen. Het blijkt bij live optredens elke keer weer dat deze nummers herkenning en enthousasme oproepen vanwege de groove en unieke sound van dit repertoire. |
![]() |
|
Klik
hier
voor een recensie uit De Zandvoortse Courant, 17 augustus 2023. |
||